محیا زندگی مامان و بابا

مامان و بابا مدتها از قبل از اومدن من اتاقم رو مرتب کردن و وسایلم رو توش چیدن دستشون درد نکنه اینم چند تا از عکسهای اتاقم ...

روزهای طولانی و گرم تابستون حوصله ام سر میرفت البته کولیک نوزادی هم داشتم و شدیدا گریه میکردم مامانی و بابایی هم تصمیم گرفتند که منو ببرن هواخوری اینجوری هم یه کم از محیط خونه دور میشدم هم توی حرکت خوابم میبرد هم مامان و بابایی یه کم پیاده روی میکردن ببینید من چقدر مفیدم توی مسیر که میرفتیم چند تا درخت کوتوله بود که مامانی از بابایی خواست منو بغل کنه بشونه روی اون درخت و عکس بندازه آخه مامان این چه کاریه آخه با من میکنی؟؟؟؟ اینم سندهاش راستی عکس آخری جلوی درب مدرسه فرزانگان یا همون تیزهوشان گرفته شده بابایی اصرار داشت اینجا عکس بندازم تا با محیط مدرسه آینده ام از همین حالا آشنا بشم انشالا بتونم این خواسته مامان و بابام رو برآورده کنم و برم...

سه شنبه 17 اردیبهشت بابایی حدود ساعت ده اومد بیمارستان دنبالمون تا همه با هم بیایم خونه طفلی مامانی خیلی درد داشت به سختی میتونست راه بره منم که واسه خودم خوابیده بودم قبل از ترخیص از بیمارستان ازم آزمایش خون رفتند که خداروشکر فاویسم نبودم اما یه کوچولو زردی داشتم که به مامانی گفتند فردا دوباره چک کنید وقتی پام به خونه باز شد، مامانی و بابایی همه چیز رو از قبل آماده کرده بودن، اتاقی واسم چیده بودند، کلی لباس و اسباب بازی برام گذاشته بودند توی کمد (دست مامان بزرگ و بابابزرگ به خاطر خرید سیسمونی درد نکنه انشالا بزرگ بشم جبران میکنم حالا فقط میتونم واسشون بخندم ) مامانی از توی بیمارستان خیلی سعی میکرد بهم شیر بده اما هنوز شیر نداشت به ناچار ما...

بالاخره روز 16 اردیبهشت ساعت هفت و سی دقیقه بامداد با وزن 2500 گرم، قد 47 سانتی متر و دور سر 33 سانتی متر در بیمارستان پارس به دنیا اومدم. مامانی اولین کسی بود که من رو دید بعدش مامان بزرگ و بابایی این سعادت رو داشتن تا منو زیارت کنم خیلی کوچولو بودم واقعا افراد باید خیلی شجاع میبودند تا بتونن منو بغل کنن میگین نه نگاه کنین قضاوت با خودتون       میبینید لباسهام چقدر واسم بزرگه آخه من خیلی کوچولو بودم ولی نگران نباشید خداروشکر مامانی و بابایی خیلی بهم رسیدن حالا که شش ماهم تموم شده لباسهام اندازمه  به افتخار مامان و بابای خوبم بزن دست قشنگرو ...

مامانی از هفتم اسفند دیگه نرفت سرکار چون هم مرخصی استحقاقی داشت که باید استفاده میکرد و هم خب توی خونه خودش و تو راحت تر بودین. امام بهش خیلی سخت میگذشت آخه تو خیلی تکونهای محکمی میخوردی و ضربه های شدیدی میزدی مامانی هم تنها توی خونه بود هم حوصله اش سر میرفت هم نمیتونست زیاد کار کنه. شبها  هم اصلن خوابش نمیبرد خیلی کمخوابی داشت مخصوصا سه ماهه آخر. البته آخرای اسفند بود که مامان چیشی حالشون بد شده بود ورم زیادی کرده بودن و مامانی وقتی میدیدشون خیلی ناراحت میشد و گریه میکرد، هر چی بهش میگفتن اینجا نمون برو خونه گوش نمیداد آخه مامان چیشی رو خیلی دوست داشت خلاصه با کلی دارو حالشون بهتر شد و مامانی روحیه گرفت.  مامانی هفته 37 سونو داد د...

مرداد 91 بود که مامان و بابا از خدا خواستند که یه نی نی سالم و صالح بهشون بده، خدای مهربون هم دعاشون رو مستجاب کرد. در تاریخ  18/6/91 بود که مامانی و بابایی از طریق بی بی چک متوجه شدن که نی نی دارن. فردای اون روز که یکشبنه بود مامان و بابا با هم رفتند آزمایشگاه دکتر دانشبد تا از طریق آزمایش خون مطمئن بشن  که یه نی نی توی دل مامانیه. حدود نیم ساعتی طول کشید تا جواب آماده بشه توی کاغذ آزمایش نوشته بود 250 یعنی مثبت بود. اونها هم خوشحال و شاد اومدن خونه اول به مامان مامانی گفتن آخه قرار بود دوشنبه مامان و بابا به همراه مامان و بابای بابایی برن سفر. مامان زنگ زد دکتر اما دکتر گفت من جای شما بودم نمیرفتم سفر حالا با مسئولیت خودتون. ما ه...

امسال تو توی دل مامانی هستی، اما در اصل سه نفری سر سفره هفت سین هستیم یعنی من و بابایی و توی فسقلی. عزیزم انشالا سال دیگه تو هم خودت کنار سفره نشستی و شیطنت میکنی. لحظه سال تحویل لحظه عجیبیه آدم دلش میشکنه و از ته دل دعا میکنه من و بابایی سعی میکردیم هر سال بریم مشهد حرم امام رضا و سال تحویل رو اونجا باشیم اما امسال به خاطر وجود شما و خطرات سفر از این کار منصرف شدیم ولی دلمون اونجاست از ته دل دعا میکنیم که همه نی نی ها صحیح و سالم به دنیا بیاین، انشالا خدا به اونهایی که منتظر نی نی هستند نی نی های سالم و صالح بده، همه مریضها رو شفا بده، عاقبت همه مون رو بخیر کنه، ظهور امام زمانمون نزدیک بشه، ....   ...